Dag 9 en 10
Blijf op de hoogte en volg Renze
10 Mei 2015 | Verenigde Staten, New York
Dit reisverslag is wat later gekomen. Ik had op zaterdag echt helemaal geen zin meer om te typen, en na het vliegen was ik er ook even klaar mee. Dus vandaar, nu op dinsdag de laatste 2 dagverslagen. Mijn excuus voor de lange wacht!!! Houd jezelf niet langer in spanning, en lees nu het laatste hoofdstuk van onze reis!
Dag 9
Dus, Zabar's, voor de een na laatste dag!
Van Sam, receptioniste van het hotel, de tip gekregen om Harlem te checken. Zo gezegd zo gedaan.
Wij naar Harlem. 125th Street uitgestapt van de metro en een blok of wat omgelopen. Het weer was helaas niet Central Park waardig, dus het werd een flink stuk lopen vandaag. In Harlem de buurt bekeken, deze is inderdaad anders als de rest van New York. Zogeheten projects zijn het niet, het is er namelijk veel netter als bijvoorbeeld Staten Island, waar de auto's al 3 jaar in een tijd staan te verpieteren.
Nee hier niet. De buurt is netjes, weinig vuilnis op straat. Ook de mensen zijn vriendelijk en zijn bereid je te helpen, zelfs ons als witte mensen. Hier liegen de films dus wel, voor wat ik weet.
De weg gevraagd naar The Apollo Theatre (Hier hebben vele bekende artiesten opgetreden). Deze zat op 125th.
Deze uitgelopen, jemig wat een leuke straat! Zeer veel straatverkopers, die van alles verkopen. Gesichtscremes, CD's, Tee's, tassen, petten, zonnebrillen, truien en noem het maar op. Ook zeer veel winkels langs deze straat die tevens bovengenoemde items verkopen, plus meer.
Wat opvalt is dat de prijs hier beduidend lager is. Zeg maar de helft ten opzichte van de rest van Manhattan.
De sfeer is tevens zeer gezellig. Veel muziek, van Hip Hop tot Reggae tot R 'n' B.
Heb bij een straat verkoper de meest foute handtas gekocht. Denim met een print van 2pac Shakur, Notorious, Alaijah en een ander R 'n' B meisje. Superdik! En slechts $15!
Doorgelopen naar het einde van 125th, waar het toch wat sloeberiger werd. Ik zag een vrouw in een portiek plassen, waarop ik zoiets had van: "Ok dan, omdraai tijd!"
Terug gegaan over de andere kant van 125th street. Mijn voeten waren het zat. Naar het Hotel gegaan. Met Hessel gebeld, biertje gedronken en wat gegeten bij Swagat, Indian Cuisine. Voor het eerst geit gegeten. Erg lekker zeg.
Terug in het hotel, tas in gepakt. Had wat motivatie nodig om dicht te willen. Laatste rondje gelopen s'nachts en lekker laat naar bed gegaan met het idee dat ik het vliegtuig goed kon slapen. Dat ging dus mooi niet door, maar dat lees je zo meteen.
Dag 10
Om 9 uur opgestaan, voor de laatste keer naar Zabar's gegaan voor het ontbijt. Nog 2 bagels voor de lunch meegenomen en op naar het hotel. Tassen waren ingepakt en het was inmiddels 10 uur. Wat gaan we doen? Nog maar even 2 uurtjes lopen. Weer was erg warm, doch bewolkt.
Hele Riverside Drive Park naar het noorden afgelopen, en teruggelopen. 1210 onze koffers gepakt en naar de metro gelopen. Hadden we mazzel dat de metro op 79th street dicht was, dus mochten we naar de 72nd street. Das wel even sjouwen in die hitte. Flinke heuvel omhoog ook nog, dus goede workout.
Met de metro naar Pennsylvania station. Een groot knooppunt van de metro's en van de Amtrak treinen. Had in het hotel nagevraagd hoe en wat. Had een rooster meegekregen van de tijdschema's van de Amtrak treinen. Wat een drukte daar, niet normaal zeg. Het was inmiddels 13:00. Even gechecked, volgens mijn rooster ging de trein om 13:07 en 13:14, om vervolgens om 14:07 en 14:14 weer te gaan. Ai, en ik sta achterin de rij voor de kaartjes machines. Hopelijk lukt dit!
Gelukkig om 13:05 uit de rij met kaartjes, enige haast gemaakt naar het spoor en jawel, de trein van 13:07 nog net aan gered.
En dan het laatste uitzicht van Manhattan. Freedom tower rijst hoog en alleenstaand uit. Over de snelweg heen waar we op de heenweg met de bus overheen gingen.
Eenmaal op het station van het vliegveld overgestapt op de airtrain. Soort randstadrail die 4 stops maakt rond het vliegveld. Ofwel een veelste kleine trein waar veelste veel mensen in moeten. Drammen dus. Gelukkig maar 2 haltes en 10 minuutjes.
Koffers ingecheckt op het vliegveld, waren gelukkig een stuk lichter dan hun maximale gewicht.
En toen naar de TSA (Transportation Security Authorization). In de rij zo'n 10 minuten moeten wachten. En daar waren ze. Wat een chagrijnige mensen zijn dat zeg. In de chaos daarzo water in mijn tas laten zitten. Whoops.
'WHO'S BAG IS THIS?!"
"Eh, Mine Miss, what's wrong?"
"You didn't listen! There's water in there!"
"I'm sorry Miss..."
Tas wordt van de lopende band getrokken en ze gaat door met haar werk van de andere tassen controleren. Ehh en wat nu? Ik wacht wel even. Wederom 10 minuten later een collega van haar, die overigens wel begrip had dat ik een fout had gemaakt, pakte de tas, ik vertelde hem waar het water zat en toen kreeg ik hem. Toen vond ik het tijd voor een peuk. Wacht eens even... Mijn aansteker zit nog gewoon in mijn tas!
Uh wat? Juist.
De winkels daar een beetje verkend, lunch gegeten, koffie gedronken en het was pas 14:00. We vlogen pas om 17:55 en het boarden begon om 17:10. En we waren boarding group 4, dus dat zal wel de laatste zijn.
Eerste winkel die we passeerden was een drankwinkel en lieten ze nou net een proeverij hebben van Johnny Player Red. Ik ben geen whiskey fan, maar op dat moment gratis booze? Hell yeah! Shotje gekregen, zielig smoeltje opgezet en nog eentje kunnen krijgen van de aardige meid.
In de gate/boarding waiting room relaxte stoel opgezocht bij de gate, voetjes omhoog, Gameboy erbij gepakt en Pokemon gaan spelen. Toch wel erg leuk zeg! Om 15:30 weer die drankwinkel opgezocht met het idee even een shotje bietsen (Gelukt, score!) en wat drank kopen voor in de gate.
Helaas. Drank wordt ingepakt en kan je ophalen bij het boarden. Hmm too bad. Meer pokemon gespeeld tot aan het boarden. Mijn Bulbasaur is al level 18, yo!
Eenmaal op het vliegtuig, mn koffie tequila gepakt en klaar gezet om in de koffie te gooien. Gameboy er weer bij gepakt en koptelefoon voor de muziek. We hadden superriante plekken achterin het vliegtuig. Geen gezeik achter je, plus wat opberg ruimte achter je. Dat irritante kussentje en dekentje kun je daar prima kwijt.
In eerste instantie zat er een vader naast ons, met zijn dochter voor zich. Hij vroeg aan de voorste passagier of ze wou ruilen. Dat wou ze wel, dus zat ze naast mij. Met haar, Yvette, lekker aan de praat geraakt. Koffie gekregen van de crew, mijn koffie tequila er door gedaan. Al een paar keer de crew voorbij zien komen. Wat opviel was dat ze erg goed met elkaar konden omgaan. Zeer gezellig en vriendelijk. Een zwarte vroeg die zingend en zwingend de drankjes langskwam brengen, supergezellig!
Kwam de steward met water. Ik vraag hem grappend:
"That's not Vodka is it?"
"No.. But that can be arranged! On the rocks?"
WAT?! Superchill!!
"No, with some orange juice please!"
"One screwdriver, coming up! And the lady!"
Yvette wat wijntjes, en wij lekker genieten.
Grey, de steward, bleef ons maar verwennen met 'screwdrivers'. Uiteindelijk tot half 6/6 uur met Yvette lekker wezen teuten, toen toch wel erg moe. Even 1,5 uur de oogjes dicht gedaan. Grey uitvoerig bedankt, plus de andere crewleden. Die waren zo gezellig met elkaar, echt heel leuk!
Geland, lekker dronken natuurlijk. Met oma, moeders van Yvette en Yvette de gate doorgelopen, zo langs de koffers naar buiten. Yvette en ik lekker aan de babbel en gewoon zo doorgelopen. Gast. Serieus? Ja dus. Oops, hi*hik*hi! Wij terug lopen via de uitgang van de gate. Nou dat mag niet, deuren dicht, alarmen rinkelen! De oplossing gevraagd aan wat mensen van schiphol, naar een of andere kamertje, geheel van glas naast de arrivals gate. Paspoorten en kofferstickers laten zien, prima, gaat u maar terug.
Even gezocht waar de koffers aankwamen. Wel gunstig op zich, want het was er uitgestorven en de koffers lagen er al.
Van Yvette en haar mamma afscheid genomen, afgesproken dat we een bak koffie gaan drinken en op naar buiten.
Heerlijk weer, of was het de alcohol? In ieder geval 8:30 buiten, lekker dronken. Paps was er 8:45 omdat er op de A4 iemand zijn auto had dwarsgezet of zijn vrachtwagen met de glimmende kant onder had gelegd. Kwam goed uit. Even met mams gebeld, met Hezz en tante.
Opgehaald door Jar (Zo! Lekker gedronken jongen?!) en op naar huis.
Eenmaal thuis nog lang geen slaap. De dag lekker wakker kunnen blijven. Mijn schatje Patriek opgezocht, met Hessel wezen skateboarden en om 22:30 trok ik het niet meer. Bam. In een keer in het ritme. Licht katerig/brak vandaag.
Mijn maag is mij dankbaar dat ik terug ben. Van dat Amerikaanse eten ga je toch een beetje raar poepen.
Het is een zeer mooie reis geweest, een gigantisch gave ervaring.
Ik raad je aan dit op je bucket list te zetten, en minstens 10 dagen. Zo kun alles op je gemak zien en ook nog gebruik maken van de chillplekken zoals Central park of allerhande bankjes en kleinere parkjes in Manhattan en langs de rivieren om Manhattan. Dan hoef je niet zo te rennen om alles te zien.
New York, ik voel me thuis bij jullie als complete vreemdeling. Qua beleefdheid kunnen wij Nederlanders nog veel van jullie leren.
Het was leuk dit verslag te schrijven!
Gegroet, en wie weet tot een volgende reis!
Dag 9
Dus, Zabar's, voor de een na laatste dag!
Van Sam, receptioniste van het hotel, de tip gekregen om Harlem te checken. Zo gezegd zo gedaan.
Wij naar Harlem. 125th Street uitgestapt van de metro en een blok of wat omgelopen. Het weer was helaas niet Central Park waardig, dus het werd een flink stuk lopen vandaag. In Harlem de buurt bekeken, deze is inderdaad anders als de rest van New York. Zogeheten projects zijn het niet, het is er namelijk veel netter als bijvoorbeeld Staten Island, waar de auto's al 3 jaar in een tijd staan te verpieteren.
Nee hier niet. De buurt is netjes, weinig vuilnis op straat. Ook de mensen zijn vriendelijk en zijn bereid je te helpen, zelfs ons als witte mensen. Hier liegen de films dus wel, voor wat ik weet.
De weg gevraagd naar The Apollo Theatre (Hier hebben vele bekende artiesten opgetreden). Deze zat op 125th.
Deze uitgelopen, jemig wat een leuke straat! Zeer veel straatverkopers, die van alles verkopen. Gesichtscremes, CD's, Tee's, tassen, petten, zonnebrillen, truien en noem het maar op. Ook zeer veel winkels langs deze straat die tevens bovengenoemde items verkopen, plus meer.
Wat opvalt is dat de prijs hier beduidend lager is. Zeg maar de helft ten opzichte van de rest van Manhattan.
De sfeer is tevens zeer gezellig. Veel muziek, van Hip Hop tot Reggae tot R 'n' B.
Heb bij een straat verkoper de meest foute handtas gekocht. Denim met een print van 2pac Shakur, Notorious, Alaijah en een ander R 'n' B meisje. Superdik! En slechts $15!
Doorgelopen naar het einde van 125th, waar het toch wat sloeberiger werd. Ik zag een vrouw in een portiek plassen, waarop ik zoiets had van: "Ok dan, omdraai tijd!"
Terug gegaan over de andere kant van 125th street. Mijn voeten waren het zat. Naar het Hotel gegaan. Met Hessel gebeld, biertje gedronken en wat gegeten bij Swagat, Indian Cuisine. Voor het eerst geit gegeten. Erg lekker zeg.
Terug in het hotel, tas in gepakt. Had wat motivatie nodig om dicht te willen. Laatste rondje gelopen s'nachts en lekker laat naar bed gegaan met het idee dat ik het vliegtuig goed kon slapen. Dat ging dus mooi niet door, maar dat lees je zo meteen.
Dag 10
Om 9 uur opgestaan, voor de laatste keer naar Zabar's gegaan voor het ontbijt. Nog 2 bagels voor de lunch meegenomen en op naar het hotel. Tassen waren ingepakt en het was inmiddels 10 uur. Wat gaan we doen? Nog maar even 2 uurtjes lopen. Weer was erg warm, doch bewolkt.
Hele Riverside Drive Park naar het noorden afgelopen, en teruggelopen. 1210 onze koffers gepakt en naar de metro gelopen. Hadden we mazzel dat de metro op 79th street dicht was, dus mochten we naar de 72nd street. Das wel even sjouwen in die hitte. Flinke heuvel omhoog ook nog, dus goede workout.
Met de metro naar Pennsylvania station. Een groot knooppunt van de metro's en van de Amtrak treinen. Had in het hotel nagevraagd hoe en wat. Had een rooster meegekregen van de tijdschema's van de Amtrak treinen. Wat een drukte daar, niet normaal zeg. Het was inmiddels 13:00. Even gechecked, volgens mijn rooster ging de trein om 13:07 en 13:14, om vervolgens om 14:07 en 14:14 weer te gaan. Ai, en ik sta achterin de rij voor de kaartjes machines. Hopelijk lukt dit!
Gelukkig om 13:05 uit de rij met kaartjes, enige haast gemaakt naar het spoor en jawel, de trein van 13:07 nog net aan gered.
En dan het laatste uitzicht van Manhattan. Freedom tower rijst hoog en alleenstaand uit. Over de snelweg heen waar we op de heenweg met de bus overheen gingen.
Eenmaal op het station van het vliegveld overgestapt op de airtrain. Soort randstadrail die 4 stops maakt rond het vliegveld. Ofwel een veelste kleine trein waar veelste veel mensen in moeten. Drammen dus. Gelukkig maar 2 haltes en 10 minuutjes.
Koffers ingecheckt op het vliegveld, waren gelukkig een stuk lichter dan hun maximale gewicht.
En toen naar de TSA (Transportation Security Authorization). In de rij zo'n 10 minuten moeten wachten. En daar waren ze. Wat een chagrijnige mensen zijn dat zeg. In de chaos daarzo water in mijn tas laten zitten. Whoops.
'WHO'S BAG IS THIS?!"
"Eh, Mine Miss, what's wrong?"
"You didn't listen! There's water in there!"
"I'm sorry Miss..."
Tas wordt van de lopende band getrokken en ze gaat door met haar werk van de andere tassen controleren. Ehh en wat nu? Ik wacht wel even. Wederom 10 minuten later een collega van haar, die overigens wel begrip had dat ik een fout had gemaakt, pakte de tas, ik vertelde hem waar het water zat en toen kreeg ik hem. Toen vond ik het tijd voor een peuk. Wacht eens even... Mijn aansteker zit nog gewoon in mijn tas!
Uh wat? Juist.
De winkels daar een beetje verkend, lunch gegeten, koffie gedronken en het was pas 14:00. We vlogen pas om 17:55 en het boarden begon om 17:10. En we waren boarding group 4, dus dat zal wel de laatste zijn.
Eerste winkel die we passeerden was een drankwinkel en lieten ze nou net een proeverij hebben van Johnny Player Red. Ik ben geen whiskey fan, maar op dat moment gratis booze? Hell yeah! Shotje gekregen, zielig smoeltje opgezet en nog eentje kunnen krijgen van de aardige meid.
In de gate/boarding waiting room relaxte stoel opgezocht bij de gate, voetjes omhoog, Gameboy erbij gepakt en Pokemon gaan spelen. Toch wel erg leuk zeg! Om 15:30 weer die drankwinkel opgezocht met het idee even een shotje bietsen (Gelukt, score!) en wat drank kopen voor in de gate.
Helaas. Drank wordt ingepakt en kan je ophalen bij het boarden. Hmm too bad. Meer pokemon gespeeld tot aan het boarden. Mijn Bulbasaur is al level 18, yo!
Eenmaal op het vliegtuig, mn koffie tequila gepakt en klaar gezet om in de koffie te gooien. Gameboy er weer bij gepakt en koptelefoon voor de muziek. We hadden superriante plekken achterin het vliegtuig. Geen gezeik achter je, plus wat opberg ruimte achter je. Dat irritante kussentje en dekentje kun je daar prima kwijt.
In eerste instantie zat er een vader naast ons, met zijn dochter voor zich. Hij vroeg aan de voorste passagier of ze wou ruilen. Dat wou ze wel, dus zat ze naast mij. Met haar, Yvette, lekker aan de praat geraakt. Koffie gekregen van de crew, mijn koffie tequila er door gedaan. Al een paar keer de crew voorbij zien komen. Wat opviel was dat ze erg goed met elkaar konden omgaan. Zeer gezellig en vriendelijk. Een zwarte vroeg die zingend en zwingend de drankjes langskwam brengen, supergezellig!
Kwam de steward met water. Ik vraag hem grappend:
"That's not Vodka is it?"
"No.. But that can be arranged! On the rocks?"
WAT?! Superchill!!
"No, with some orange juice please!"
"One screwdriver, coming up! And the lady!"
Yvette wat wijntjes, en wij lekker genieten.
Grey, de steward, bleef ons maar verwennen met 'screwdrivers'. Uiteindelijk tot half 6/6 uur met Yvette lekker wezen teuten, toen toch wel erg moe. Even 1,5 uur de oogjes dicht gedaan. Grey uitvoerig bedankt, plus de andere crewleden. Die waren zo gezellig met elkaar, echt heel leuk!
Geland, lekker dronken natuurlijk. Met oma, moeders van Yvette en Yvette de gate doorgelopen, zo langs de koffers naar buiten. Yvette en ik lekker aan de babbel en gewoon zo doorgelopen. Gast. Serieus? Ja dus. Oops, hi*hik*hi! Wij terug lopen via de uitgang van de gate. Nou dat mag niet, deuren dicht, alarmen rinkelen! De oplossing gevraagd aan wat mensen van schiphol, naar een of andere kamertje, geheel van glas naast de arrivals gate. Paspoorten en kofferstickers laten zien, prima, gaat u maar terug.
Even gezocht waar de koffers aankwamen. Wel gunstig op zich, want het was er uitgestorven en de koffers lagen er al.
Van Yvette en haar mamma afscheid genomen, afgesproken dat we een bak koffie gaan drinken en op naar buiten.
Heerlijk weer, of was het de alcohol? In ieder geval 8:30 buiten, lekker dronken. Paps was er 8:45 omdat er op de A4 iemand zijn auto had dwarsgezet of zijn vrachtwagen met de glimmende kant onder had gelegd. Kwam goed uit. Even met mams gebeld, met Hezz en tante.
Opgehaald door Jar (Zo! Lekker gedronken jongen?!) en op naar huis.
Eenmaal thuis nog lang geen slaap. De dag lekker wakker kunnen blijven. Mijn schatje Patriek opgezocht, met Hessel wezen skateboarden en om 22:30 trok ik het niet meer. Bam. In een keer in het ritme. Licht katerig/brak vandaag.
Mijn maag is mij dankbaar dat ik terug ben. Van dat Amerikaanse eten ga je toch een beetje raar poepen.
Het is een zeer mooie reis geweest, een gigantisch gave ervaring.
Ik raad je aan dit op je bucket list te zetten, en minstens 10 dagen. Zo kun alles op je gemak zien en ook nog gebruik maken van de chillplekken zoals Central park of allerhande bankjes en kleinere parkjes in Manhattan en langs de rivieren om Manhattan. Dan hoef je niet zo te rennen om alles te zien.
New York, ik voel me thuis bij jullie als complete vreemdeling. Qua beleefdheid kunnen wij Nederlanders nog veel van jullie leren.
Het was leuk dit verslag te schrijven!
Gegroet, en wie weet tot een volgende reis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
